ქალაქი (1921 წლიდან) დასავლეთ საქართველოში, იმერეთის მხარეში, სამტრედიის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი. მდებარეობს კოლხეთის დაბლობზე, ზღვის დონიდან 25 მეტრზე, მდინარეებს რიონსა და ცხენისწყალს შორის, ქუთაისიდან დასავლეთით 30 კილომეტრზე. მანძილი თბილისიდან – 268 კილომეტრი. მოსახლეობა – 30 ათასამდე (2002). სამტრედია XIX საუკუნიდან ერთ-ერთი მთავარი სარკინიგზო ცენტრი გახდა ამიერკავკასიაში. შემდგომში სამტრედია გადაიქცა ქალაქად. სამტრედიიდან 10 კილომეტრში მდებარეობს კოპიტნარის
ნიკო ნიკოლაძის სახლ-მუზეუმი იმერეთის მხარეში, სამტრედიის მუნიციპალიტეტის სოფელ დიდ ჯიხაისშში მდებარეობს, ნიკოლაძის ქუჩის 109 ნომერში. მუზეუმი 1951 წელს დაფუძნდა და განთავსებულია XIX-XX საუკუნეების ცნობილი საზოგადო მოღვაწისა და მეცნიერის ნიკო ნიკოლაძის (1843-1928) საცხოვრებელ სახლში. სახლი 1886 წელსაა აშენებული და მეცნიერის მიერ მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოტანილი მცენარეებით გაშენებულ ბაღში დგას. მუზეუმში დაცულია ნიკო ნიკოლაძისა და მისი ოჯახის
კულაშის სინაგოგა იმერეთის მხარეში, სამტრედიის მუნიციპალიტეტში მდებარეობს. იგი XVIII საუკუნით თარიღდება. სინაგოგა ერთსართულიან სადა ხის ნაგებობას წარმოადგენს. შენობის ინტერიერში გვხვდება ორნამენტული მოხატულობა. მის გვერდით დგას ხის დიდი სინაგოგა, რომელიც მე-20 საუკუნის დასაწყისში აუშენებიათ. სინაგოგაში შესვლა და დათვალიერება ნებისმიერ მსურველს შეუძლია.. წყარო: georgiantravelguide.com სამტრედიას გაუმარჯოს! სამტრედიელებს სალამი!
მანავის მწვანე – მიკროზონა მდებარეობს გარე კახეთში, საგარეჯოს ადმინისტრაციულ რაიონში და მოიცავს შემდეგსოფლებს: თოხლიაური, მანავი, ბურდიანი, გიორგიწმინდა, ანთოკი, მარიამჯვარი, დიდი ჩაილური,პატარა ჩაილური, კაკაბეთი და ვერხვიანი. ღვინო მზადდება კახური მწვანეს ჯიშის ყურძნისგან და დასაშვებია 15%მდე რქაწითელის ჯიშის ყურძნის გამოყენებაც. ღვინო ხასიათდება ღია ჩალისფერიდან ჩალისფერამდე, მომწვანოელფერით, გემოზე ნაზი, ჰარმონიული, დახვეწილი, ხილის ტონებით და ჯიშური არომატით. წყარო: https://sagarejo123.blogspot.com/
საგარეჯოს ისტორიაში ერთ, მეტად საინტერესო და ჯერ კიდევ გაურკვეველ საკითчს წარმოადგენს, თუ რატომ ეწოდებოდა ძველ ისტორიულ საუკუნეში საგარეჯოს „თვალი–საგარეჯო“. ამ საკითხთან დაკავშირებით საგარეჯოს გაზეთის განთიადის 1962წლის 13 აპრილს ნომერში გამოქვეყნდა პროფესორ იასე ცინცაძის წერილი სათაურით – „თვალ–საგარეჯოს“ ისტორიას, მაგრამ ჩვენი აზრით, პატივცემული პროფესორი უნდა ცდებოდეს, რადგან ძველ საეკლესიო საბუთებში საგარეჯო იხსენიება არა როგორც „თვალი–საგარეჯო“, არამედ
ჩაილურის (ნიახურას) ციხეს, მანავის ციხეს, უჯარმის ციხეს, ნინოწმინდის სამონასტრო კომპლექსს, ხაშმის სამებას, ჩოლოყაშვილების სასახლის კომპლექსსა და კიდევ ბევრ ისტორიულ ძეგლს, რომლებიც საქართველოს კულტურასა და ისტორიაზე სრულ წარმოდგენას შეგიქმნის. საგარეჯოდან სულ რაღაც 40 კმ-ში კი, გარეჯაში, ნახავ წითელ, თეთრ, ნარინჯისფრად დაზოლილ ბორცვებს, რომლებიც დედამიწის ევოლუციის სრულ სურათს გადაგიშლის. აქ საოცარი ლანდშაფტი და უნიკალური, კლდეში ნაკვეთი სამონასტრო
ისტორიული მუზეუმი დაარსდა 1958 წელს. მუზეუმში განთავსებულია 7050 ექსპონატი. მუზეუმში დაცულია კახეთის რეგიონის ტერიტორიაზე არქეოლოგიური გათხრების შედეგად და შემთხვევით აღმოჩენილი მასალა გვიანი ბრინჯაოდან მოყოლებული შუასაუკუნეებისჩათვლით, ადგილობრივი ყოფისთვის დამახასიათებელი საყოფაცხოვრებო და ეთნოგრაფიული ტიპის მასალები, გამოყენებითი ხელოვნების ნიმუშები. წყარო: ვიკიპედია საგარეჯოს გაუმარჯოს! საგარეჯოელებს სალამი!
XI საუკუნის მემატიანის, ლეონტი მროველის მიხედვით, რუსთავი ქართველთა ეთნარქის, ქართლოსის ცოლმა ააშენა, შემდგომ კი შვილს – კუხოსს გადასცა, რომელმაც, ლეონტის აზრით, სათავე დაუდო ამ ტერიტორიაზე არსებულ ერთ-ერთ ქართული ტომს –კუხებს. მისი მეორე ცნობის თანახმად, ალექსანდრე მაკედონელის ქართლში ლაშქრობისას, ძველი წელთაღრიცხვის IV საუკუნეში , დიდ მცხეთასთან, ურბნისთან, უფლისციხესთან, სარკინესთან, კასპთან და სხვა ქალაქებთან ერთად უკვე რუსთავიც
რუსთავი ქალაქი და მუნიციპალიტეტია აღმოსავლეთ საქართველოში, ქვემო ქართლის მხარეში. რუსთავის ტერიტორიაზე ადამიანი ჯერ კიდევ შუა ბრინჯაოს ხანაში ცხოვრობდა. მსხვილი დასახლებები აქ გვიან ბრინჯაო – ადრე რკინის ხანაში გაჩნდა. რუსთავი საქართველოს ერთ-ერთი უძველესი ქალაქია და მის მშენებლობას ლეონტი მროველი ქართველთა წინაპრის, ქართლოსის ცოლს მიაწერს. XII—XIII საუკუნეებში ქალაქი განვითარების მაღალ საფეხურზე იმყოფებოდა, ყვაოდა ხელოსნობის სხვადასხვა დარგები: კერამიკის,
როგორც წერილობითი წყაროები აღნიშნავენ (“ქართლის ცხოვრება“ და “მოქცევაი ქართლისაი”), IV საუკუნის ბოლოს ქართლის სამეფო ტახტისთვის ატეხილი დინასტიური დავის შემდეგ მირიან მეფის გარდაცვლილი შვილის, რევის ცოლმა – სალომე უჯარმელმა და მისმა შვილებმა საგამგებლოდ კუხეთის საერისთავო და მისი ცენტრი – რუსთავი მიიღეს. მოგვიანებით გამეფებულმა მირიან მეფის შვილიშვილმა თრდატ რევის ძემ (383-395 წლები) რუსთავის (ყარაიას) ველების მოსარწყავად მტკვრიდან
ქალაქ რუსთავის მუნიციპალიტეტი ქვემო ქართლის მხარის ადმინისტრაციული ცენტრია. იგი ქვემო ქართლის ვაკეზე მდბარეობს და მდინარე მტკვარი მას ორ ნაწილად, ძველ და ახალ რუსთავად (მარჯვენა და მარცხენა სანაპირო) ჰყოფს. მუნიციპალიტეტი დაყოფილია დავით აღმაშენებელის სახელობის, ძველი რუსთავის სახელობის, შოთა რუსთაველის სახელობის, ჟიული შარტავას სახელობის, გიორგი ჭყონდიდელის სახელობის, ილია ჭავჭავაძის სახელობის, ვახტანგ გორგასლის სახელობის, იაკობ ცურტაველის სახელობის, ნიკოლოზ
ონი საინტერესო ტურისტული დანიშნულებაა არა მარტო აქტიური, არამედ პასიური დასვენების მოყვარულთათვის. თუ გიყვართ ლაშქრობა და თავგადასავლები, ონის სუბალპური ბუნება და მთა–გორიანი რელიეფი, დაუვიწყარ თავგადასავალს შეგიქმნით. თუ გსურთ გაეცნოთ საქართველოს შუა საუკუნეების ისტორიას, ონის მრავალფეროვანი კულტურული ძეგლები, გასაოცარ შთაბეჭდილებებს დაგიტოვებთ. მიუხედავად იმისა, რომ ონი ფართობით მცირეა, აქ მოსანახულებელი საკმაოდ ბევრია. ვიზიტორებისთვის განსაკუთრებულად საინტერესო და პოპულარულია ისეთი
ონი მდიდარია ისტორიული ძეგლებით. აქ მრავლადაა შუა საუკუნეების ციხესიმაგრეები და ტაძრები. განსაკუთრებით საინტერესოა XI საუკუნის მრავალძალის, გონის მთავარანგელოზის, შრომისუბნის „მცხეთის ჯვრის“ ეკლესიები და სხიერის სამონასტრო კომპლექსი. უიშვიათესი ძეგლია სოფელ კვაშხიეთში მდებარე ციკლოპური ნაციხარი. მისი მსგავსი დასავლეთ საქართველოში არ მოიპოვება. ონის შუა საუკუნეების გალავანიც ნახე. ონში ებრაელების ერთ-ერთი დიდი დასახლება იყო და, ალბათ, 1895 წელს აგებული
ვინც რაჭაში ყოფილა, უკვე იცის და ვისაც ეს სიამოვნება წინ ელის, ვეტყვი, რომ რაჭის სილამაზის შესახებ საუბარი ნიშნავს, რომ სათქმელის ნახევარსაც ვერ ამბობ. ზღვის დონიდან 2800 მეტრზე აზიდული, ხშირი ტყეებით დაფარული მთები, რომლებიც გაზაფხულიდან შემოდგომამდე მწვანედ ბიბინებს, შემოდგომაზე ჭრელ ფარდაგს ემსგავსება, ზამთარში კი თოვლის საბურველში ეხვევა; მთებში შეყუჟული სახლებიდან მხიარული საუბრის ხმა, რაჭული ლორის, ლობიანის
დაბა (ქც 4: 747,19; 767,14; 16, 20, სქ. 2; 768,9; 850,12). იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4: 747,19; 767,14; 16, 20, სქ. 2; 768,9; 850,12), XVI-XVIII სს-ის ისტორიული საბუთები (სვანეთის … 1986: 113; ქართ. სამართ. ძეგ. 1970: 907, 969; საქ. ისტ. ქრონიკები … 1980: 253, 257; მასალანი საქ. სტატ. 1907:
ოზურგეთი — ქალაქი საქართველოში, გურიის მხარის და ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი. მდებარეობს მდინარეებს ნატანებსა და ბჟუჟს შორის. ისტორია ოზურგეთი წარმოიქმნა გვიან ფეოდალურ ხანაში, იყო გურიის სამთავროს ცენტრი.ქალაქში აღმოჩენილია ვერცხლის მონეტების განძი (ოზურგეთის განძი). ქალაქად გამოცხადდა 1840 წელს. XIX საუკუნეში ოზურგეთში მოგზაურობდნენ და აღწერეს სერგი მესხმა(1878) და თედო სახოკიამ (1896). XX საუკუნის 90-იან წლებში ქალაქის ფარგლები
ოზურგეთი. – მდებარეობა ოზურგეთისა. – საიდან დაერქვა ოზურგეთს თავისი სახელი? – ჰავა ოზურგეთისა. – სახლები. – ვაჭრობა და ვაჭრები. – ჩაცმულობა იქაურის ვაჭრისა. – „პარასკეობა“. – მეგრელი მწყემსები გურიაში. – ქალაქის ბაღი, მისი წარსული და აწმყო. – ოზურგეთი, როგორც სატახტო ქალაქი გურიელებისა. – სასახლის გალავანი. – უკანასკნელი მთავარი გურიისა და მისი ოჯახის თავგადასავალი. – გურიელის
ოზურგეთში უნდა მოინახულო ისტორიული მუზეუმი, რომელიც 1936 წელს გაიხსნა და დღეს აქ 6 ათასზე მეტი ექსპონატია დაცული – ქრონოლოგია მოიცავს პერიოდს ძვ.წ. IX ათასწლეულიდან დღემდე; გვერდს ვერ აუვლი ოზურგეთის სახვითი ხელოვნების ცენტრსაც, სადაც ცნობილი ქართველი მხატვრების ნამუშევრები ინახება. დაათვალიერე ოზურგეთის დრამატული თეატრის შენობა – ამ ნაგებობას კულტურული მემკვიდრეობის სტატუსი აქვს და ამით ოზურგეთელები და, ზოგადად,
ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი გურიის მხარეში მდებარეობს. ადამიანის ცხოვრების კვალი აქ უძველესი დროიდან იწყება. რაიონის ტერიტორიაზე გამოვლენილია ბრინჯაოს ხანის ნამოსახლარები და სახელოსნოები, როგორიცაა ვაკიჯვრის სახელოსნო და შემოქმედის ნამოსახლარი. ოზურგეთი ისტორიულ წყაროებში პირველად XVI საუკუნეში იხსენიება. იგი კულტურულად და ეკონომიკურად განვითარებულ რაიონს წარმოადგენდა შუასაუკუნეებში, რასაც მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე მდებარე მრავალი ტაძარი და ციხე-სიმაგრეც ადასტურებს. ქალაქი ოზურგეთი გვიანფეოდალურ ხანაში მნიშვნელოვანი
2001 წლიდან ქალაქ ნინოწმინდაში ღვთისმშობლის ხარების სახელობის დედათა მონასტერი მოქმედებს. ქალაქში, აგრეთვე, მოქმედებს წმინდა სურბსარქისის სახელობის ეკლესია, რომელიც 1884 წელსაა აგებული. ქალაქში ფუნქციონირებს მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი და სახალხო თეატრი, რომლებიც ქალაქის მოსწავლე ახალგაზრდობის სახლშია განთავსებული. ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტში მდებარეობს ულამაზესი ალპური ტბები: საღამო, მადათაფა და ხანჩალი. წყარო: georgia.travel ნინოწმინდას გაუმარჯოს! ნინოწმინდელებს სალამი!